محققان در مسیر مطالعه ستارگان بین کهکشانی

وقتی به فضای بیکران نگاه می کنیم، شاید به نظر برسد که دره پهناور بین کهکشان ها خالی از نور و کاملا منجمد است.اما این طور نیست. در بین کهکشان ها گوی های سوزان و کم نوری وجود دارند که به آن ها ستاره های بی خانمان یا یتیم (Orphan Stars) گفته می شود. این ستارگان از کهکشان خانه خود خارج شده اند و در فضای بین کهکشانی در حرکت هستند. محققان به لطف یک تکنیک تصویر برداری که در مطالعاتی جدید منتشر شده است، فرصتی به دست آورده اند تا این اشیای شگرف نجومی را مورد بررسی دقیق تر قرار دهند.

همانطور که میدانید، کهکشان ها مجموعه ای از صدها میلیارد ستاره هستند.و بیشتر فضای بین کهکشان ها معمولا خالی است. یک ستاره در داخل ابر های غباری کهکشان ها متولد می شود و به لطف قدرت جاذبه وحشتناک کهکشان ها، تمامی عمر خود را نیز در همین ابر ها سپری می کند. اما گاهی کش مکش و بازی پیچیده بین جاذبه بین ستارگان  موجب می شود تا یک ستاره به طور کلی از کهکشان خانه خود جدا شود.

متاسفانه نور منتشر شده توسط این ستارگان بی خانمان، که به آن نور درون گروهی (Intra-group light)گفته می شود، به راحتی قابل مشاهده نیست. دلیل آن، نور زیاد کهکشان های اطراف است که نور ستاره را غرق می کند. تصور کنید که می خواهید با استفاده از یک دوربین شکاری به چند شمع روشن که چند کیلومتر بالاتر از سطح خورشید شناور هستند نگاه کنید.این کار غیر ممکن است. رهبر گروه محققان منتشر کننده این تحقیقات، کریستینا مارتینز لامبیلا  می گوید: حتی درخشان ترین نورهای درون گروهی، 50 برابر ضعیف تر از تاریک ترین آسمان شب بر روی زمین هستند. یافتن این ستارگان حتی با بزرگترین تلسکوپ ها بر روی زمین و یا در فضا نیز بسیار دشوار است.

ستارگان غریب در فضایی تاریک و سرد

نور بین گروهی این کهکشان ها در گذشته هرگز مشاهده نشده است. ماتینز در اینباره اقرار کرد: ما تقربیا هیچ چیز درباره نور های بین گروهی نمی دانیم. پس هر نوع اطلاعاتی که دانشمندان بتوانند درباره این نور های کمیاب جمع آوری کنند بسیار آموزنده خواهد بود.

در تحقیقات جدیدی که منتشر شده است، محققان گروهی از کهکشان ها در فاصله بسیار دوری از زمین را مورد بررسی قرار داده اند. کهکشان هایی که 1000 برابر از نزدیک ترین کهکشان همسایه ما، یعنی اندرومدا  از ما دورتر هستند. با این اقدام محققان به 2.5 میلیارد سال در گذشته برگشته اند تا تاریخچه این کهکشان ها را مورد بررسی قرار دهند.

مارتینز در اینباره گفته: تشخیص تعداد و سرآمد نورهای بین گروهی، داده های اساسی را از تعاملات بین کهکشان ها در  اختیارمان خواهد گذاشت. و تاریخچه این تعاملات را برایمان روشن خواهد کرد.

برای مشاهده این نور ها، گروه تحقیقاتی برنامه پیچپیده را توسعه داده است. این برنامه میتواند تمامی نورهای اجسام در یک تصویر نجومی را از بین ببرد. سپس تنها نوری که باقی می ماند، نور بین گروهی است. این فرآیند بسیار حساس است. کوچکترین اشتباهی می تواند اعتبار نتایج بدست آورده را زیر سوال ببرد. خوشبختانه محققان بر این باروند که این ابزار جدید استفاده های بسیاری خواهد داشت.

مایتینز ادامه داد: چیزی که تکنیک ما را متفاوت می کند، این است که کاملا بر پایه زبان برنامه نویسی پایتون نوشته شده است. بنابراین برنامه ای بسیار ماژولار است و به راحتی برای مجموعه های مختلف داده از تلسکوپ های مختلف قابل استفاده است.هدف بلندمدت اصلی ما گسترش این نتایج به نمونه بزرگی از گروه کهکشان ها است.