کشف ابرسیاه چاله های کوچک به چه معنی است؟

این روز ها توجه علاقه مندان اخبار هوا فضا به سمت تلسکوپ فضایی جیمز وب ناسا متمرکز شده است. این تلسکوپ میتواند دید جدیدی از فضا به محققان ببخشد و منجر به کشفیاتی شود که دید و درک ما ار از کیهان بی کران، زمان پدید آن و مسیری که در آن در حال حرکت است متحول کند. اما یک تلسکوپ دیگر نیز وجود دارد که با اینکه توجه بسیاری به آن نمیشود، اما منجر به کشفیات بی نظیری در ابعاد کیهانی شده است. تلسکوپ اشعه اکس چاندرا که در سال 1999 توسط شاتل فضایی کلمبیا به فضا پرتاب شد حدود صد برابر قوی تر از تمامی تلسکوپ های اشعه اکسی است که تا به حال توسط انسان ها ساخته شده است.

در اخرین کشفیات، تلسکوپ چاندار موفق به کشف کوچکتربن ابرسیاه چاله فضای شده است که تا به حال دیده شده و این کشف میتواند مفهوم جدیدی به بنیان و ریشه سیاه چاله های بزرگتر ببخشد. شاید صحبت درباره ابر سیاه چاله های کوچک، ضد و نقیض به نظر برسد، اما ابر سیاه چاله ای که در مرکز کهکشان کوتوله Markian 462 وجود دارد دقیقا یک یک ابر سیاه چاله کوچک است که حدود 200 هزار برابر بزرگتر از ستاره منظومه شمسی ما می باشد. این رقم با اینکه بسیار بزرگ بنظر میرسد اما در کنار سیاه چاله های عظیمی مثل Ton 618 که حدود 66 میلیارد برابر بزرگتر از خورشید است بسیار حقیر بنظر می رسد.

با اینکه محققان درک خوبی از نحوه شکل گیری سیاه چاله ها دارند، اما همچنان درک مناسبی از نحوه رشد آن و اینکه به چه دلیل اتقاق ای افتند ندارند. محققان در صدد هستند که دلیل بزرگ شدن بسیار سریع برخی از این ابرسیاه چاله ها را کشف کنند و با توجه به اینکه این اتفاق در اوایل پیدایش کهکشان رخ داده است. یکی از مسیر های تحقیق درباره این موضوع بررسی ابر سیاه چاله های کوچکی است که در مرکز برخی کهکشان های کوتوله مانند Markian 462 قرار دارند و اینکه این ابرسیاه چاله ها تا چه حدی در این نوع کهکشان ها معمول هستند.

برخلاف کهکشان ما یعنی راه شیری که چندصد میلیارد ستاره در خود جای داده، برخی کهکشان ها مانند Markian 462 فقط شامل چند صد میلیون ستاره می شوند و به همین دلیل به انها کهکشان کوتوله یا “dwarf galaxy” گفته می شود. به گفته ناسا اگر محققان بتوانند تعداد زیادی از این کهکشان ها را که محل سکونت ابر سیاه چاله های کوچک هستند کشف کنند، میتواند تا حدی مدرک بر این باشد که بسیاری از ابر سیاه چاله های عظیم و جسته درواقع از رشد فوق العاده سریع این سیاه چاله های بسیار کوچک که از نسل های قدیمی تر ستارگان کیهان هستند پدید آمده اند. اگر بر خلاف این موضوع ثابت شود و فقط تعداد کمی از این کهکشان های کوتوله با ابرسیاه چاله های کوچک کشف شوند، بدین معنی خواهد بود که سیاه چاله ها در اوایل پیدایش خود فقط چندین هزار چرم خورشیدی پیکره داشته اند.

به گفته جک پارکر از دانشگاه  Dartmouth که از اعضای تیم این تحقیقات است، نمیتوان فقط با یک نمونه ازمایش به نتیجه رسید، اما اگر این موضوع اثبات شود، میتواند زمینه مناسبی را برای تحقیقات دقیق تر بر روی سیاه چاله های مرکز کهکشان های کوتوله باشد.