چرا بازوهای تیراناسوروس رکس کوتاه است؟

تیراناسوروس رکس یا تی-رکس شاید درنده ترین شکارگری باشد که روی زمین وجود داشته، اما با تمام درندگی بازو های جلویی کوچک این دایناسور گاهی مضحک و عجیب به نظر می رسد.

به نظر دانشمندان بازو های تی-رکس کامل بلا استفاده بوده است، چرا که این دو بازو به قدری کوتاه هستند که این دایناسور توان نزدیک کردن دو بازو را برای برداشتن اجسام نداشته است. مدتی پیش مطالعات جالبی درباره بازو های تی-رکس منتشر شد، بر اساس این مطالعه بازو های تی-رکس توانایی جابه جایی اجسام تا 180 کیلو را داشته، اما کوتاهی بیش از حد آن موجب بلااستفاده ماندن آن شده است.

دیرید شناسان مدت های زیاد درباره علت کوتاهی این عضو بدن تی-رکس سوالات فراوان داشته اند. برخی تئوری ها بر این اساس بود که این بازو ها فقط ابزاری برای جلب توجه جفت بوده است، اما بسیاری از تئوری های این چنینی بعد ها با کشفیات جدید رد شدند.

به نظر میرسید که سوالات در مورد بازوهای کوتاه تی-رکس تا مدت های زیادی بدون جواب خواهد ماند، اما اخیرا دیرین شناس سرشناس، کوین پادیان (Kevin Padian) اقدام به انتشار مطالعاتی با یک فرضیه جدید کرده است.

کوین پادیان، پروفسور زیست شناس از دانشگاه کالیفرنیا، طی مقاله خود که در مجله Acta Palaeontologia Polonica منتشر شد، از مخاطبان میخواهد که به سوالی قدیمی فکر کنند. چرا بازوهای تی-رکس تا این حد کوتاه است و این کوتاهی چطور به یک شکارگر درنده کمک می کند؟

به گفته پادیان بازوهای کوتاه تی-رکس بر اساس تغییرات تکاملی صورت گرفته است، تا از قطعی دست ها به طور اتفاقی و یا عمدی در حین تغذیه جلوگیری کند. این تئوری بر پایه دانشی از زندگی اجتماعی تی-رکس ها نهاده شده است.

در بین محققان پذیرفته شده است که تی-رکس ها نه تنها شکارچیانی حرفه ای بوده اند، بلکه رفتاری لاشه خور گونه نیز داشته اند. برخی از این مطالعات نیز تی-رکس ها را به عنوان شکارچیان گروهی معرفی کرده است. مدارک متعددی وجود دارد که نشان می دهد، تی-رکس ها معمولا به صورت گروهی غذا میخورده اند.

در دنیای مدرن، بررسی عادات غذا خوردن برخی خزندگان مثل کروکودیل ها و کومودو دراگون ها، نشان داده که قطع عضو اتفاقی در حین تناول بسیار متداول است. پروفسور پادیان نیز بر این باور است که دست های کوتاه تی-رکس احتمال این رخداد ها را کاهش می دهد. این موضوع باعث کاهش احتمال خون ریزی شدید، عفونت، شک و در نهایت مرگ این جانداران می شود.

ما میدانیم که اجداد تی-رکس ها بازوی های بسیار بلند تر و پرکاربرد تری داشته اند،. این موضوع همچنین از فرضیه گرایش تکاملی کوتاه شدن بازو ها، با تولد هر نسل پیشتیبانی می کند. نکته جالب اینکه این گرایش در برخی دیگر از ددپایان همانند کارکارودونتوساروس و یا کارنوتاروس نیز مشاهده شده است.

با این حال با تمام مدارکی که وجود دارد، اثبات فرضیه پروفسور پادیان بسیار دشوار خواهد بود، چرا که آخرین تیراناسوروس رکس روی زمین حدود 66 میلیون سال پیش منقرض شده است.