نیل دگراس تایسون: چرا انسان ها هرگز به مریخ نمی روند؟

قبل از اینکه به مریخ برویم، لازم است به یاد بیاوریم که پرواز فضایی چقدر می تواند خطرناک باشد. تا به امروز، 14 فضانورد و چهار کیهان نورد در جریان پروازهای فضایی کشته شده اند. 13 نفر دیگر در طول آموزش یا آزمایش برای پرواز فضایی کشته شده اند. از نظر فنی، تنها سه مورد از این مرگ‌ها خارج از جو زمین، فراتر از خط کارمان، در جایی که عموماً به عنوان «فضا» پذیرفته می‌شود، رخ داده است.

همانطور که دیلی میل گزارش می دهد، کارشناسان مختلف بر این باورند که اعزام فضانوردان به ماموریت های مریخ منجر به مرگ بیشتر خواهد شد. به گفته Space.com، این شامل ایلان ماسک، مدیر عامل اسپیس ایکس نیز می شود.

ماسک گفت:

من فکر می کنم اولین سفرها به مریخ واقعاً بسیار خطرناک خواهد بود. خطر مرگ و میر بالا خواهد بود؛ فقط هیچ راهی برای دور زدن آن وجود ندارد.” اساساً این می تواند به این معنا باشد که “آیا برای مردن آماده ای؟” اگر مشکلی ندارید، پس می دانید، شما کاندیدای رفتن هستید.

بر اساس گزارش SciTechDaily، هم اسپیس ایکس و هم ناسا فعالانه در حال کار برای فرستادن فضانوردان به مریخ هستند تا در نهایت این سیاره را مستعمره کنند. از زمانی که بشریت با موفقیت در ماه نزدیک ما فرود آمد، آژانس‌های فضایی به دنبال مریخ بوده‌اند – نزدیک‌ترین جسم نجومی بعدی با پتانسیل لازم برای تلاش بشر جهت تحقیق.

آژانس‌های فضایی روی زمین چندین دهه است که تلاش می‌کنند با فضاپیمای بدون سرنشین به مریخ برسند. ما در گذشته نسبتاً نزدیک چند بار موفق شده ایم به مریخ برسیم – حتی با وجود کاوشگرها و مریخ نوردهای کنترل از راه دور. ما همچنین چندین بار شکست خورده‌ایم – حتی قبل از اینکه فضانوردان انسانی درگیر شوند. همانطور که Popular Mechanics تاکید می کند، از 47 ماموریت به مریخ تا به امروز، 28 مورد شکست خورده است.

خطرات تشعشعات

جدا از خطرات آشکار نشستن بر فراز یک موشک عظیم حتی قبل از ترک زمین، سفر خارج از جو ما پتانسیل زیادی برای شکست و از دست دادن جان انسان دارد. به گفته اسپیس ایکس، سفر به مریخ با یک مأموریت انسانی حدود شش ماه طول می کشد. این نصف سال سفر فضایی به خودی خود به دلیل میزان قابل توجهی تشعشعاتی که در طول سفر به فضاپیما نفوذ می کند، خطرناک خواهد بود.

همانطور که آژانس فضایی اروپا (ESA) تاکید می‌کند، فضانوردان می‌توانند دوز تشعشعی را تا ۷۰۰ برابر بیشتر از آنچه تحت حفاظت جو و میدان مغناطیسی زمین تجربه می‌کنند دریافت کنند. به گفته آژانس فضایی اروپا، پس از یک روز ماندن در فضا، بدن انسان به اندازه یک سال تمام در اینجا بر روی زمین تشعشع دریافت می کند.

ESA در حال مطالعه راه هایی برای محافظت از فضانوردان در برابر تشعشعات فضایی با استفاده از شتاب دهنده های ذرات برای بمباران انواع مختلف مواد با لیتیوم بوده است. این مواد آزمایش شده ممکن است روزی برای سفینه هایی که سفرهای طولانی در فضا را انجام می دهند، سپر ایجاد کنند.

استعمار مریخ – رویای غیرممکن؟

حتی پس از رسیدن فضانوردان به مریخ، محافظت در برابر تشعشع یک اقدام ضروری برای سلامت طولانی مدت انسان خواهد بود. همانطور که Phys.Org به ما یادآوری می کند، بر خلاف زمین، مریخ دارای یک مگنتوسفر محافظ نیست و در نتیجه فقط یک جو نازک دارد. فضاپیمای مریخ اودیسه ناسا در طول ماموریت خود در سال 2001 سطوح تشعشعی را شناسایی کرد که فضانوردان مریخ را در معرض 8000 میلی‌راد (8 راد) تشعشع در سال قرار می‌داد. این تشعشعات در حالی که بلافاصله کشنده نیستند، اما قرار گرفتن طولانی مدت انسان در معرض این سطوح تابش می تواند منجر به بیماری، آسیب DNA، سرطان و مرگ احتمالی شود.

بنابراین، در حالی که مریخ ممکن است شبیه ترین سیاره به زمین در منظومه شمسی ما باشد، هنوز هم نه تنها برای زندگی انسان، بلکه تقریباً برای هر حیاتی که ما می شناسیم، به شدت غیرقابل استفاده است. در نتیجه، درک اینکه چرا نیل دگراس تایسون به این ایده که بشریت یک مستعمره بلندمدت در مریخ ایجاد خواهد کرد، تردید دارد، دشوار نیست و در مصاحبه‌ای با فوتوریسم گفت:

من شک دارم که شما لشکرهایی از مردم را پیدا کنید که به مریخ بروند. و بگویند می خواهم بمانم.

رفتن به مریخ در یک بازدید کوتاه، یک چیز است، و ماندن طولانی مدت در مریخ یک چیز کاملا متفاوت است. نیل دگراس تایسون به شدت به این دیدگاه متمایل است که فرستادن فضانوردان برای زندگی در مریخ و استعمار بالقوه آن نه تنها احمقانه بلکه احتمالاً غیرممکن است.

تایسون در مقابل ماسک

نیل دگراس تایسون در مصاحبه ای با جولین کریتون از Futurism گفت به جای استعمار مریخ، باید “فقط یک پایگاه” را در مریخ ایجاد کنیم. تایسون در ادامه این احتمال را توصیف کرد که بسیار بعید است که بشر بتواند «کل زیرساختی که در آن زندگی می‌کنید و شبیه زمین باشد» را ایجاد کند.

تایسون گفت:

ما ترجیح می دهیم جایی که گرم و راحت است بمانیم.

در حالی که تایسون به ایجاد ردپای بزرگ توسط انسان در مریخ خوشبین نیست، موقعیت او در تضاد شدید با ایلان ماسک، مدیرعامل اسپیس ایکس است. علیرغم اظهاراتش در مورد کاوشگران اولیه که باید برای بدترین شرایط آماده شوند، ماسک همچنان به این رویاپردازی ادامه می دهد که ممکن است به زودی به مریخ برسیم و فضاپیمای SpaceX را برای سفر آماده می کند.

بر اساس گزارش NPR، ماسک سال 2029 را به عنوان چارچوب زمانی برای فرود اولین انسان ها در مریخ با ماموریت های باری که از قبل فرستاده شده اند تا منابع و مواد مورد نیاز فضانوردان برای ایجاد پایگاه اولیه را در اختیار فضانوردان قرار دهد، انتخاب کرده است. بدون شک، همه ما با شگفتی شاهد این موضوع خواهیم بود و متعجبیم که در نهایت چه کسی در مورد آینده مریخ برای تمدن بشری درست خواهد گفت: نیل دگراس تایسون یا ایلان ماسک؟