آخرین روز دایناسورها: جزئیات جدید در مورد سیارکی ویرانگر که به زمین برخورد کرد

سیارکی که تقریباً همه دایناسور ها را کشت، در فصل بهار به زمین برخورد کرد. این نتیجه توسط یک تیم بین المللی از محققان پس از بررسی مقاطع نازک، اسکن های پرتو ایکس سنکروترون با وضوح بالا و سوابق ایزوتوپ کربن استخوان ماهیانی که کمتر از 60 دقیقه پس از برخورد سیارک مرده بودند، به دست آمد. این تیم یافته های خود را در مجله Nature ارائه می کند.

محققان دانشگاه اوپسالا در سوئد، دانشگاه Vrije (VU) در آمستردام، دانشگاه Vrije در بروکسل (VUB) و مرکز تابش سنکروترون اروپا (ESRF) در فرانسه برای یافتن به محل منحصر به فرد Tanis در داکوتای شمالی (ایالات متحده) روی آوردند. پارو ماهی ها و ماهیان خاویاری فسیل شده که قربانیان مستقیم برخورد شهاب سنگ Chicxulub بودند که آخرین روز دایناسورها را نیز مشخص کرد. این برخورد صفحه قاره را تکان داد و باعث ایجاد امواج ایستاده عظیم در توده های آبی شد. این حجم عظیمی از رسوبات را بسیج کرد که ماهی ها را در خود فرو برد و آنها را زنده دفن کرد در حالی که گوی های ضربه ای از آسمان کمتر از یک ساعت پس از برخورد باریدند.

ماهی های فسیلی در ذخایر رویداد تانیس به طور بکر حفظ شدند و استخوان های آنها تقریباً هیچ نشانه ای از تغییر ژئوشیمیایی را نشان نمی داد. داده‌های اشعه ایکس سنکروترون، که در دسترس هر کسی قرار می‌گیرد، تأیید می‌کند که کروی‌های ضربه‌ای فیلتر شده هنوز در آبشش‌هایشان گیر کرده‌اند. حتی بافت های نرم هم حفظ شده اند!

استخوان‌های ماهی منتخب برای بازسازی آخرین فصلی کرتاسه مورد مطالعه قرار گرفتند. سوفی سانچز از دانشگاه اوپسالا و ESRF می‌گوید:

«این استخوان‌ها مانند درختان رشد فصلی را ثبت می‌کنند».

یک پارو ماهی از Tanis، قبل از اسکن در ESRF

جرون ون در لوبه، نویسنده ارشد VU در آمستردام، می‌گوید:

حلقه‌های رشد بازیابی شده نه تنها تاریخ زندگی ماهی‌ها را ثبت کردند، بلکه آخرین فصلی را که در آن انقراض فاجعه‌بار رخ داد، ثبت کردند.

یک خط شواهد اضافی از طریق توزیع، شکل‌ها و اندازه‌های سلول‌های استخوانی ارائه شد، که مشخص است که با فصول نیز در نوسان هستند. در همه ماهی‌های مورد مطالعه، تراکم و حجم سلول‌های استخوانی را می‌توان در طول چندین سال ردیابی کرد. دنیس ووتن از دانشگاه اوپسالا می‌گوید که این موارد در حال افزایش بودند، اما هنوز در طول سال مرگ، به اوج خود نرسیده بودند.

ملانی در حین حفاری یک ماهی پارویی در کانسار تانیس.

یکی از ماهی‌های پارویی مورد بررسی در دوره دایناسور ها، تحت آنالیز ایزوتوپ کربن پایدار قرار گرفت تا الگوی تغذیه سالانه خود را نشان دهد. در دسترس بودن زئوپلانکتون، طعمه انتخابی آن، به صورت فصلی در نوسان بود و بین بهار و تابستان به اوج خود رسید.

سوزان وردگال-وارمردام از VU آمستردام توضیح می دهد:

«این افزایش موقت زئوپلانکتون بلعیده شده، اسکلت شکارچی خود را با ایزوتوپ کربن سنگین تر 13C نسبت به ایزوتوپ کربن سبک تر 12C غنی کرد.

ملانی دور از دانشگاه اوپسالا و VU آمستردام و نویسنده اصلی این نشریه استنباط می‌کند:

سیگنال ایزوتوپ کربن در طول رکورد رشد این ماهی پارویی تاسف‌بار تأیید می‌کند که فصل تغذیه هنوز به اوج نرسیده است – مرگ آنها در بهار فرا رسید.

انقراض دسته جمعی پایان کرتاسه نشان دهنده یکی از انتخابی ترین انقراض ها در تاریخ حیات است که شاهد نابودی همه دایناسور های غیر پرنده، پتروسورها، آمونیت ها و بیشتر خزندگان دریایی بود، در حالی که پستانداران، پرندگان، کروکودیل ها و لاک پشت ها زنده ماندند. از آنجایی که ما اکنون می دانیم که انقراض باید به طور ناگهانی در بهار نیمکره شمالی آغاز شده باشد، شروع به درک این موضوع کردیم که این رویداد در طول مراحل حیاتی حساس آخرین موجودات کرتاسه، از جمله شروع چرخه های تولید مثل رخ داده است. و از آنجا که پاییز نیمکره جنوبی با بهار در نیمکره شمالی مصادف است، آماده سازی برای زمستان ممکن است به تازگی از موجودات در نیمکره جنوبی محافظت کرده باشد.

ملانی دورین نتیجه می گیرد:

این یافته مهم به کشف این که چرا بیشتر دایناسور ها در حالی که پرندگان و پستانداران اولیه موفق به فرار از انقراض شدند، از بین رفتند، کمک می کند.

برای اطلاعات بیشتر در مورد این تحقیق، به کتاب پادشاهی دایناسور ها که در بهار پایان یافت: مکاشفه‌هایی از استخوان‌های ماهی که هنگام برخورد سیارک مردند، مراجعه کنید.

مرجع: “مزوزوئیک پایان یافت در بهار شمالی” توسط ملانی AD در طول، یان اسمیت، دنیس FAE Voeten، Camille Berruyer، Paul Tafforeau، سوفی سانچز، کوئن اچ دبلیو استاین، سوزان جی.ای. Verdegaal-Warmerdam و Jeroen HJL van der Lubbe، 23 فوریه ، طبیعت.
DOI: 10.1038/s41586-022-04446-1