مطالعه جدید رموز بیشتری از ایستر آیلند را فاش می کند

با این حال، مطالعه جدید ادعا می کند که فروپاشی جمعیتی در هسته افسانه اطراف جزیره هرگز واقعاً اتفاق نیفتاده است. جزیره ایستر همچنین به عنوان Rapa Nui شناخته می شود، در تحقیقات، سوالات مربوط به فروپاشی محیط زیست مورد توجه قرار گرفته است. برای پاسخ به این سوالات، محققان نیاز به بازسازی سطح جمعیت جزیره داشتند تا تعیین کنند که آیا سقوط رخ داده است یا نه.

مدتی پس از استقرار در این جزیره بین قرن 12 و 13 میلادی، جزیره جنگل زدایی شد. دانشمندان به طور معمول به پاکسازی درختان برای کشاورزی و معرفی گونه های مهاجم مانند موش ها اشاره می کنند. طبق افسانه، تغییرات محیطی ظرفیت جزیره را کاهش داده و منجر به کاهش جمعیتی آن شده است. در حدود سال 1500، تغییر اوضاع در شاخص نوسان جنوبی، منجر به بروز آب و هوای خشک در این جزیره شد.

یک استدلال نشان می دهد که این تغییرات در محیط تأثیر منفی داشته و به خشکسالی اشاره دارد که می تواند باعث تغییرات آب و هوایی شود. برای اولین بار، محققان این پروژه از روشی استفاده کردند که می تواند عدم قطعیت در قدمت رادیوکربن را حل کند و نشان دهد که چگونه تغییرات در اندازه جمعیت با متغیرهای محیطی در طول زمان ارتباط دارد. این تیم با استفاده از محاسبات بیزی مشخص کردند که این جزیره از زمان استقرار اولیه تا کشف توسط اروپا در سال 1722 رشد مداوم جمعیت را تجربه کرده است.

پس از ارتباط با اروپا، دو مدل تحقیقاتی فلات جمعیتی احتمالی را نشان می دهند در حالی که دو مدل دیگر کاهش احتمالی را نشان می دهند. محققان می گویند هیچ مدرکی وجود ندارد که اهالی جزیره از درختان نخل ناپدید شده برای غذا استفاده کرده اند، که یکی دیگر از نقاط اصلی بسیاری از افسانه های سقوط است. تحقیقات فعلی نشان می دهد که جنگل زدایی طولانی مدت بوده و منجر به فرسایش فاجعه بار نشده است. درختان جای خود را به باغ های مالچ شده با سنگ دادند تا بهره وری کشاورزی افزایش یابد. به طور خلاصه، محققان دریافتند که این جزیره هرگز بیش از چند هزار نفر قبل از ارتباط با اروپا نداشته است و تعداد آنها بیشتر از کاهش در حال افزایش بوده است.