دانشمندان از دست دادن حافظه ناشی از پیری در موش ها را معکوس کردند

دانشمندان به دنبال دلایل از دست دادن حافظه ناشی از افزایش سن بوده اند. آنها یکی دلیل را یافتند که سلولهای عصبی مغز را در جای خود نگه می دارد. این ساختارهای غضروف مانند که شبکه های پرینورونال (PNN) نامیده می شوند، نورونهای مغز ما را احاطه می کنند. به طرز جالب توجهی، این شبکه ها در سن 5 سالگی در انسان پس از یک دوره پلاستیک عصبی ظاهر می شوند که در طی آن مغز یاد می گیرد، سازگار می شود و خاطرات ایجاد می کند.

نقش PNN ها کاهش انعطاف پذیری در مغز است و باعث می شود توانایی ایجاد خاطرات جدید در عین افزایش کارایی مغز در انجام کارهای منظم، کمتر شود.

به همین دلیل است که با افزایش سن یادگیری دشوار می شود – PNN ها در تلاشند تا مغز را بیشتر و کارآمدتر کنند. این کار توسط یک ماده تشکیل دهنده PNN به نام کندرویتین 4 سولفات انجام می شود.

با این حال مغز انسان ثابت نیست. همچنین می خواهد خاطرات جدیدی ایجاد کند. بنابراین، از ترکیب مشابهی به نام کندرویتین 6 سولفات استفاده می کند که توانایی ایجاد خاطرات و یادگیری چیزهای جدید را بهبود می بخشد.

با افزایش سن، مغز تعادل این دو ترکیب را حفظ می کند، اما 4-سولفات کندرویتین افزایش می یابد و توانایی ایجاد خاطرات جدید را کاهش می دهد، مانند جایی که عینک نگهداری می شود یا اگر داروی خود را مصرف می کنیم زمان آن فراموش می شود.

پروفسور جیمز فاوست و تیم محققان وی در مرکز ترمیم مغز جان ون گیست در دانشگاه کمبریج با دکتر جسیکا کوک و تیم وی در دانشکده علوم پزشکی دانشگاه لیدز همکاری کردند تا بررسی کنند که آیا میزان کندرویتین تغییر می کند یا خیر. از سولفاتها می توان برای بهبود حافظه سازی در سنین بالا استفاده کرد.

برای مطالعه خود، آنها از موشهای 20 ماهه استفاده کردند، موشها از نظر سنی بسیار پیشرفته در نظر گرفته شده اند. سپس آنها را تحت آزمایش های مختلف برای مشاهده ظرفیت حافظه سازی خود قرار دادند و آنها را با موش های شش ماهه مقایسه کردند. همانطور که انتظار می رفت موشهای شش ماهه در کارهای حافظه سازی عملکرد بهتری داشتند. محققان سپس با استفاده از ویروسی PNN موش ها را آلوده و میزان کندرویتین 6 سولفات را در آنها افزایش دادند.

دکتر كوك در دانشگاه لیدز گفت:

پروفسور فاوست از دانشگاه کمبریج گفت که مولکول ها و ساختارهای مغز انسان و جوندگان یکسان هستند. بنابراین، مکانیسم مشابه می تواند در انسان نیز کار کند.

اما نیازی به آلوده شدن PNN انسان به ویروس نیست. داروی خوراکی که مجوز استفاده برای انسان را برای سایر شرایط گرفته است می تواند این کار را انجام دهد. محققان قبلاً از آن در مطالعات موش استفاده کرده اند و اکنون معتقدند که می تواند از دست دادن حافظه مربوط به پیری را نیز معکوس کند. این تیم در حال حاضر در تلاش هستند تا ببینند آیا این درمان می تواند برای بیماری آلزایمر نیز موثر باشد یا خیر.