استفاده از ماهواره های ناسا برای یافتن میکروپلاستیک ها در اقیانوس اطلس

محققان دانشگاه میشیگان راهی برای استفاده از داده های جمع آوری شده توسط ماهواره های ناسا برای ردیابی حرکت قطعات کوچک پلاستیک در اقیانوس اطلس ابداع کرده اند. پلاستیکی که آنها ردیابی می کنند به عنوان میکروپلاستیک شناخته می شود و هنگامی ایجاد می شود که زباله های پلاستیکی در اقیانوس از ترکیبی از پرتوهای خورشید و حرکت امواج اقیانوس تجزیه می شوند. ریز پلاستیک ها نگرانی قابل توجهی برای اکوسیستم دریایی است زیرا قطعات کوچک برای موجودات دریایی و به طور کلی اکوسیستم مضر است.

جریان های شدید در اقیانوس به این معنی است که میکروپلاستیک ها می توانند به صدها یا هزاران مایل دورتر از منبع آلودگی مهاجرت کنند و این حالت، ردیابی و حذف مواد را دشوار می کند. منبع اصلی اطلاعات در مورد موقعیت میکروپلاستیک ها از ماهیگیرانی است که از تور برای صید ماهی استفاده می کنند و ناخواسته میکروپلاستیک ها را جمع می کنند. با این حال، محققان اکنون از تکنیک جدیدی استفاده می کنند که از داده های سیستم ماهواره ای ناوبری جهانی سیکلون ناسا، صورت فلکی متشکل از هشت ماهواره کوچک که برای اندازه گیری سرعت باد در بالای اقیانوس ها طراحی شده، استفاده می کند.

در حالی که ماهواره ها در ابتدا برای جمع آوری اطلاعات در مورد قدرت طوفان ها طراحی شده اند، رادار مورد استفاده برای اندازه گیری غلظت اقیانوس می تواند تحت تأثیر عواملی از جمله سرعت باد و بقایای شناور در آب قرار گیرد. محققان با توجه به سرعت باد، که فکر می کردند ممکن است وجود ریزپلاستیک ها باشد، توانستند به عقب برگردند و به جستجوی مکانهایی بپردازند که اقیانوس ساکن تر از حد انتظار باشد. دانشمندان دریافتند که میکروپلاستیک ها معمولاً در آبهای نرم تری وجود دارند و نشان می دهد که داده های ماهواره می توانند به عنوان ابزاری برای ردیابی بقایای موجود در فضا استفاده شوند.

با استفاده از ابزار جدید برای ردیابی پلاستیک ها، دانشمندان می توانند به راحتی تعیین کنند که منبع آلودگی از کجا ناشی می شود و آلودگی های موجود در اقیانوس ها را به طور بالقوه پاک می کنند. نتایج این مطالعه در تاریخ 9 ژوئن در IEEE Transactions of Geoscience and Remensing Sensing منتشر شد.