زمان مطالعه: 3 دقیقه
دوربرد قابلیتی است که معمولا انتظار دیدن آن را در فیلم ها و داستان ها داریم، ولی ممکن است این قابلیت از چیزی که فکر می کنید به حقیقت نزدیک تر باشد.
بگذارید اول کمی درباره دوربرد یا به عبارتی Teleportation توضیح دهیم. دلیل اینکه این معنی را برای این اصطلاح انتخاب کردیم، ریشه در ریشه ی کلمه Teleport دارد. از آنجایی که برای این کلمه معانی مختلفی مثل طی الارض، دورگردی، دورفرست و معانی دیگری وجود دارد، ما سعی کردیم به ریشه اصلی این کلمه روی بیاوریم. این کلمه اولین بار توسط نویسنده امریکایی چالز فورت در سال 1931 استفاده شد. این نویسنده برای توضیح ناهنجاری هایی که باعث ناپدید شدن افراد و یا اجسام از جایی و دوباره پدید آمدن آنها در جای دیگر می شد، از تلفیق دو کلمه استفاده کرد. وی کلمه یونانی Tele که به معنی فاصله یا دور، و کلمه لاتین Portare به معنی، “بردن” یا “حمل کردن به” را با هم ترکیب و در نتیجه از اصطلاح Teleport استفاده کرد.
پس ما نیز برای ترجمه دقیق تر این اصطلاح از دوربرد یا دوربردن استفاده میکنیم که ترکیب معنی دو کلمه اشاره شده است.
مطلبی که قصد داریم درباره آن صحبت کنیم مربوط به دوربرد افراد یا اجسام نیست. بلکه مربوط به تکنولوژیی با نام دوربرد کوانتومی است. این تکنولوژی امکان ارسال داده را با سرعت سرسام آور از یک مکان به مکان دیگر برای ما میسر میکند. و اگر روزی این تکنولوژی در بستر اینترنت پیاده سازی شود، میتواند درک ما را از سرعت و دقت انتقال داده از طریق اینترنت متحول کند.
در آزمایشی که اخیرا توسط محققان فیزیک ذرات Fermilab و آزمایشگاه Caltech در کالیفرنیای آمریکا انجام شده، این تیم توانسته است داده هایی را با دقت 90% از طریق دوربرد کوانتومی در مسافت 44 کیلومتر ارسال کنند. دور برد کوانتومی به خودی خود یک تکنولوژی بسیار پیچیده است، ولی به زبان ساده این تکنولوژی از قابلیتی به نامQubits بهره می برد.
برای درک بهتر Qubits مثالی از کامپیوتر های کوانتومی میزنیم، میدانیم که کامپیوتر های امروزی بر اساس صفر و یک (بیت) فعالیت میکنند، یعنی فعالیت پردازش آنها در دوحالت صفر یا یک انجام می شود. ولی کامپیوتر های کوانتومی می توانند در عین حال هم صفر، هم یک و هر مقداری در بین این دو حالت را نگهداری کنند، این بدین معنی است که اگر یک کامپیوتر کوانتومی از پردانده 5 کوبیتی استفاده کند، میتواند به طور همزمان روی 32 مقدار ورودی محاسبات انجام دهد. این درحالی است که شرکت IBM توانسته در سال 2019 مدلی از کامپیوتر کوانتومی با پردازنده 50 کوبیتی تولید کند.
برای توضیح بیشتر باید اضافه کنیم که کوبیت با استفاده از حالت درهم تنیدگی کوانتومی به ارسال داده ها میپردازد. و این بدین معنی است که وقتی یک داده از یک سو وارد می شود، فورأ در سوی دیگر منعکس می گردد. چگونه؟ شما را دعوت میکنیم تا مطالعه ای درباره در هم تنیدگی کوانتومی و نظریات متعددی که درباره چرایی آن داده شده، داشته باشید.
درحال حاضر میتوان گفت که رابطه انسان و درهم تنیدگی کوانتومی، مثل رابطه انسان اولیه و آتش بعد از کشف آن است. میدانیم که چکار میکند ولی نمیدانیم چرا و به چه معنیست. درواقع ما درحال استفاده از تکنولوژی هستیم که درک کاملی از آن نداریم. اگر مطالعه آن برایتان میسر نیست، ما به زودی در مقاله ای دیگر توضیح مفصل تری درباره نحوه کار این تکنولوژی و درهم تنیدگی کوانتومی که خود مبحثی پیچیده است، خواهیم داد.
در آزمایش اشاره شده نیز از همین کوبیت ها برای ارسال داده ها استفاده شده است.و به گفته محققان با اینکه امکان ارسال داده ها با این میزان دقت در فاصله 44 کیلومتر قدم بزرگی برای تکنولوژی کوانتومی محسوب می شود، و شروع عصر جدیدی در ارتباطات و ارسال داده را رقم میزند، ولی سال ها زمان لازم است تا بتوان از آن به طورکامل بهره وری کرد و روزی خواهد رسید که شبکه های کوانتومی به بزرگی شهر ها و یا کشور ها نیز میسر خواهد شد.
