نام و لوگوی بلوتوث از کجا آمده است؟

بلوتوث شاید یک تکنولوژی جدید باشد، اما داستان اسم و لوگوی این فناوری مربوط به گذشته می شود و گذشته را به آینده متصل می کند.

دست کم گرفتن اهمیت این موضوع که گوشی های هوشمند میتوانند از طریق اسپیکر موسیقی پخش کنند، لپتاپ ها به پرینتر ها بدون نیاز به کابل متصل شوند و یا از طریق قابلیت AirDrop بتوان تصاویر به راحتی به آیفون دیگران فرستاد کار آسانی است. اما واقعیت این است که تصور زندگی بدون این تسهیلات کار دشواری است. تمامی این قابلیت ها با استفاده از فناوری ارزان قیمت و کم مصرفی ممکن است که دهه هاست در اختیارمان قرار گرفته است.

در سال 1998 گروهی به نام Bluetooth Special Interest Group یا SIG توسط کمپانی های، اریکسون، اینتل، نوکیا، توشیبا و IBM تشکیل شد. یک سال بعد از آن بلوتوث نسخه 1 به عنوان اولین تکنولوژی بی سیم برد کوتاه عرضه شد و محصولات مجهز به این تکنولوژی مدتی بعد روانه بازار شدند.

برخی از این محصولات شامل، موس های کامپیوتر، گوشی های موبایل و هدست می شد. امروزه هزاران نوع دستگاه از دستگاه های کمک به شنوندگی گرفته تا یخچال فریزر ها با این تکنولوژی مجهز هستند. این تکنولوژی در روزی به نظر جادویی به نظر میرسید، اما امروزه بخشی جدا نشدنی از زندگی بسیاری از افراد است.

در اواسط دهه 1990 چندین کمپانی به طور همزمان برای تولید نوعی ارتباط رادیویی برد کوتاه با یک دیگر رقابت می کردند. در این بین یک مهندسی سوئدی به نام اسون متیسون (Sven Mattisson) که در شرکت اریکسون مشغول به کار بود. همچنین یک مهندس کامپیوتر موبایل نیز با نام جیم کارداچ  (Jim Kardach)  در آمریکا، بخشی از تیم کمپانی اینتل بود.

متیسون و کارداچ و چند مهندس دیگر از کمپانی های دیگر گرد هم آمدند و استاندارد های رقابتی و ایده های خود را طی یک سمینار در شهر تورنتو در اواخر دهه 1990 ارائه دادند.

کارداچ در وبسایت شخصی خود درباره تاریخچه بلوتوث چنین نوشت:

متیسون و من در یک جلسه Home-RF کمپانی SIG که در تورنتو برگزار شد حضور پیدا کردیم. من طرح Biz-RF را ارائه دادم و متیسون طرح MC-LINK را ارائه داد که پروپوزال های گمراه کننده هر دو ما با بازخورد بی اشتیاقانه ای مواجه شد، اینجا بود که متوجه شدم برای پروژه مان به یک اسم رمز جدید نیاز داریم تا همه بتوانند از آن استفاده کنند.

شاه بلوتوث

بعد از این جلسه، متیسون و کاداچ به یک بار رفتند تا با هم چند نوشیدنی صرف کنند و درباره شکست خود همدردی کنند. در طی این صحبت ها این دو مهندس سرگرم صحبت درباره وایکینگ ها شدند. متیسون که اهل سوئد است به کاداچ پیشنهاد داد تا رمان تاریخی و بسیار مشهوری درباره جنگجویان دریانورد اسکاندیناوی به نام  The Long Ships نوشته Frans Gunnar Bengtsson با بخواند.

یکی از داستان های این رمان درباره شاهی به نام هارالد گورمسان (King Harald Gormsson) است که به متحد کردن بسیاری از قبیله های دانمارک و نروژ تحت یک پادشاهی مشهور است. بسیاری از پادشاهان وایکینگ لقب های عجیب و تخیل پردازانه ای داشتند و لقب شاه گومرسان “بلوتوث”بود.

بسیاری از تاریخ دانان بر این باورند که دلیل استفاده از این لقب، دندان خراب یا آبی رنگ وی بوده است. برخی دیگر نیز بر این باورند که شاه گومرسان علاقه زیادی به خوردن بلوبری یا توت آبی داشته است، در حدی رنگ دندان های وی به آبی تغییر یافته است. اما کسی حقیقت را نمی داند.

این شاه وایکینگ ها موفق شد که اتحاد و ارتباط را در بین گروه های متعددی از افراد به ارمغان بیاورد و از آنجا که اختراع متیسون و کارداچ نیز دقیقا بر پایه همین هدف، اما برای دستگاه های الکترونیکی طراحی شده است، تصمیم گرفتند به افتخار شاه هارالد، آن را بلوتوث نام گذاری کنند.

به گفته صفحه “درباره ما” در وبسایت بلوتوث، این اسم فقط برای مدت محدودی انتخاب شده بود تا اسم جذاب دیگری توسط دپارتمان بازاریابی انتخاب شود. مدتی بعد نام های RadioWire و یا PAN که مخفف Personal Area Networking است، پیشنهاد شد، اما نام PAN در آن زمان توسط تیم دیگری ثبت شده بود و همچنین مراحل ثبت تجاری نام RadioWire نیز تا قبل از تاریخ عرضه رسمی بلوتوث به پایان نمی رسید. در نتیجه نام بلوتوث تا مدتها برای این تکنولوژی استفاده شد.

این اسم در مدت کوتاهی به محبوبیت رسید و از یک نام موقتی به نام رسمی تکنولوژی تبدیل شد. لوگوی این تکنولوژی نیز برگرفته از ادغام حرف اول نام شاه هارالد “ᚼ” و حرف اول کلمه بلوتوث “ᛒ” با استفاده از حروف الفبای قدیمی نورس “فوثارک” طراحی شده است.