زمان مطالعه: 2دقیقهاین تصویر سیاره فراخورشیدی 55 Cancri e را در مقابل ستاره مادرش نشان می دهد. 55 Cancri e حدود 40 سال نوری از ما فاصله دارد و به دور ستاره ای کمی کوچکتر، سردتر و کم نورتر از خورشید ما می چرخد. از آنجایی که این سیاره به ستاره مادر خود نزدیک است، یک سال آن فقط 18 ساعت طول می کشد و تصور می شود که دمای سطح آن به حدود 2000 درجه سانتیگراد می رسد. اعتبار: ESA/Hubble, M. Kornmesser
سیاره فراخورشیدی سیاره ای است که خارج از منظومه شمسی ما قرار دارد
در حالی که در حال حاضر هیچ توافق رسمی در مورد آنچه دقیقاً یک سیاره فراخورشیدی را تعریف می کند وجود ندارد، این کلمه برای اشاره به اجرام به اندازه سیاره ای استفاده می شود که در خارج از منظومه شمسی ما قرار دارند. طبق قرارداد، سیارات فراخورشیدی جرم کافی برای حفظ یک شکل تقریباً کروی دارند، اما نه آنقدر جرم که همجوشی هسته ای در آنها ایجاد شود (همانطور که در مورد ستاره ها وجود دارد). آنها ممکن است به دور یک ستاره، یک جفت ستاره یا چندین ستاره بچرخند – یا اصلا به دور یک ستاره نچرخند. طبقه‌بندی سیارات فراخورشیدی نیز رسمی نیست، اما دسته‌بندی‌های خاصی معمولاً مورد استفاده قرار می‌گیرند، از جمله ابر زمین‌ها، مشتری‌های داغ و مینی نپتون‌ها. کشف اولین سیاره فراخورشیدی تنها در سال 1992 تایید شد، زمانی که دو سیاره فراخورشیدی در مدار یک تپ اختر کشف شدند.
در حالی که ماموریت اصلی تلسکوپ فضایی هابل مطالعه سیارات فرازمینی نیست، به ویژه مطالعه جو سیارات فراخورشیدی، نام خود را به عنوان یک کاوشگر سیارات فراخورشیدی بر سر زبان ها انداخته است. ترکیب شیمیایی جو یک سیاره اثر انگشت منحصر به فردی بر روی نور ستاره ای که از آن می گذرد، به جا می گذارد.
در سال 2001، ستاره شناسان با استفاده از هابل، اولین کشف مستقیم جو سیاره ای را که به دور ستاره ای خارج از منظومه شمسی ما می چرخد، اعلام کردند. این سیاره به دور ستاره ای زرد رنگ شبیه به خورشید به نام HD 209458 می چرخد که در فاصله 150 سال نوری از ما قرار دارد. این سیاره مستقیماً توسط هابل دیده نشد. در عوض، حضور سدیم، و همچنین هیدروژن، اکسیژن و کربن در حال تبخیر، در نوری که در جو سیاره فیلتر شده بود، هنگامی که از مقابل ستاره خود که از زمین دیده می‌شد عبور کرد، تشخیص داده شد. این مشاهدات نشان داد که با هابل و سایر تلسکوپ‌ها می‌توان ترکیب شیمیایی جو سیاره‌های بیگانه را اندازه‌گیری کرد و نشانگرهای شیمیایی حیات را در خارج از زمین جستجو نمود.
هابل در سال 2008 اولین مولکول آلی را در یک سیاره فراخورشیدی کشف کرد. این پیشرفت گام مهمی به سوی شناسایی نشانه های حیات در سیاره ای خارج از منظومه شمسی بود. هابل نشانه آشکار مولکول متان را در جو سیاره فراخورشیدی HD 189733b به اندازه مشتری پیدا کرد. اگرچه متان در بیشتر سیارات منظومه شمسی ما شناسایی شده است، اما این اولین باری بود که یک نوع مولکول آلی در جهانی که به دور ستاره دیگری می چرخد شناسایی شد.
در سال 2019، در یک کشف هیجان انگیز، از داده های هابل برای تشخیص بخار آب در جو یک ابر زمین در منطقه قابل سکونت ستاره میزبان آن استفاده شد. K2-18b، که هشت برابر جرم زمین است، اکنون تنها سیاره ای است که به دور یک ستاره خارج از منظومه شمسی یا سیاره فراخورشیدی می چرخد، که هم آب و هم دمایی دارد که می تواند حیات را پشتیبانی کند.
