• 10 فروردین 1403
چرا سیاه چاله ها قابل مشاهده نیستند؟
زمان مطالعه: 2 دقیقه

چند روز پیش، ستاره شناسان، تصویری از ابر سیاه چاله مرکز راه شیری، Sagittarius A منتشر کردند، و در کنار اولین تصویر سیاه چاله مرکز کهکشان Messier 87 که در سال 2019 منتشر شد، حال بشریت تصویری از این اجسام  دست دارد. اما وقتی به این تصویر نگاه میکنید، چه چیزی دیده می شود؟

نکته ای که باید در نظر داشته باشید، این است که سیاه چاله ها بسیار کوچک هستند، و برخی از آن ها به کوچکی اتم می رسند، اما به طرز شگفت آوری فشرده هستند و چگالی باورنکردنی دارند و همچنین جرم بسیار بالایی دارند.

همانطور که نظریه نسبت عام انیشتین پیش بینی می کند، اجسامی که چگالی بسیار بالایی دارند فضای اطراف خود را به پیچ و تاب در می آورند، چرا که اساس و بافت زمان-مکان توسط جاذبه تحت تاثیر است.

سیاه چاله ها  به دلیل فشرده  و عظیم  بودن، هرچیزی را همانند گاز ها و مواد معلق در فضا به سمت خود می کشند. اما موضوع وقتی عجیب می شود که متوجه می شویم سیاه چاله ها نور را نیز به داخل خود جذب می کنند.

how do we find black holes 1652821236 - چرا سیاه چاله ها قابل مشاهده نیستند؟

وقتی چیزی به یک سیاه چاله نزدیک می شود، پس از عبور از نقطه ای خاص در نزدیکی چاله به نام افق رویداد (Event Horizon)، در این فضا به دام می افتد و برای خروج نیاز به قدرتی (یا سرعتی) دارد که هنوز در خلقت شناسایی نشده است. این موضوع در مورد نور نیز حقیقت دارد، به همین خاطر  این اجسام مرموز را سیاه چاله نامیده ایم، چرا که نور را نیز در خود به دام می اندازد.

نظریه نسبیت عام:نظریه انیشتین چگونه ساختار زمان و فضا را شکست
> > >

همانطور که میدانید، نور زمانی دیده می شود که به چشم ما برسد، پس اگر نور با سرعت بالایش توان فرار از دام سیاه چاله را ندارد نتیجه میگیریم که این چاله ها از دید ما پنهان و نامرئی هستند.

حال اگر نمیتوانیم سیاه چاله ها را ببینیم پس چطور میدانیم که وجود دارند؟ و چطور میتوانیم تصویر آنها را ثبت کنیم؟ درست است که این اجسام از دید ما پنهان هستند، اما میتوانیم اثر این چاله ها را بر مواد اطرافشان در فضا مشاهده کنیم.

eso2208 eht mwh - چرا سیاه چاله ها قابل مشاهده نیستند؟

وجود این چاله ها از سال 1930 پیش بینی شده بود، اما برای اولین بار در سال 2015، با مشاهده برخورد دو سیاه چاله توسط محققان و مشاهده امواج جاذبه ای این برخورد وجود این اجسام تایید شد. محققان میتوانند حرکت ستارگان و گازها را در فضای دور دست مشاهده کنند و با توجه به حرکت آن ها میتوان وجود یک سیاه چاله را پیش بینی کرد.

راه دیگر مشاهده این اجسام بررسی انرژی است که از خود ساطع می کنند. وقتی که هر نوع موادی به سمت افق رویداد جذب می شود، با مواد دیگر برخورد کرده و داغ می شود، که در نهایت منجر به تابش درخشانی می شوند. این درخشش، درواقع همان نور نارنجی و زرد رنگی است که در تصاویر منتشر شده از این اجسام فضایی مشاهده کرده اید.

تیم پروژه تلسکوپ Event Horizon که هر دو تصویر را منتشر کرده است در این باره می گوید:

با اینکه سیاه چاله ها را نمیتوانیم مشاهده کنیم، چرا که بسیار تاریک هستند، گاز های درخشان اطراف آن ها به وضوح گویای وجود آنهاست. یک مرکز تاریک (که سایه نام گرفته است) با حلقه ای براق و ما موفق شدیم تا نور خمیده شده توسط جاذبه قدرتمند Sgr A را که 4 میلیون برابر خورشید است، ضبط کنیم.

 

پاسخ دهید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *